تاریخ همیشه تجربیاتی است که شنیدن و فهمیدن و خواندن ان خالی از لطف نیست. اما گاهی هم تکرار وهمیاتی یا اطلاعات نادرستی است که ادمی را به بیراهه می بره و از حقیقت دور میکنه و مهمتر از ان اینه که حتی تا زمانی طولانی شاید راه حقیقت را هم سد کنه به همین خاطر در انتخاب نوشته های تاریخی باید نهایت دقت و وسواس را به خرج داد و از شنیدن و خواندن گفته ها و نوشته ها پرهیز کرد. در این نوشته قصد نصیحت یا اطاله کلام را ندارم بلکه با کمک شما خواننده محترم جمع اوری یا کسب اطلاعاتی خالص و ناب در مورد گذشته دهرود است. به گفته قدیمی ها مکان فعلی دهرود بعد از اتش سوزی بوده که در محل و جایگاه قبلی ان رخ داده و ان مکانی است که به اسم باغ ساله مشهور است اما امان از یک نخل و درخت و اب. شاید شمایی که این نوشته و نقل قول را میخوانی سن و سالت برسه ولی ممکنه یه نوجوان که اطلاعی از باغساله و خاطرات ان نداره فهم و قبولش براش سخت باشه چرا که خاطره ی. از چاه قنات و نخل های ان و کمی جلوتر در سالهای ۶۵ و ۶۶ از جمع شدن جوانا روستا در ان مکان برای موتورسواری و چاه مرگ یا دیوار مرگ که توسط لودرهای جهاد سازندگی حفر شده بود و بعدظهرها محل تجمعی یرای جوانان موتورسوار و کوچکترها هم بعنوان تماشاچی بود. اگه باز کمی. جلوتر بیاییم برای اثبات این حرف بعد از مخروبه شدن ان چاه مرگهای دایره ای شکل ان دیوار مرگهای تخته ای که بصورت موقت انجا می امدند و بلیطی بود و نمایش میدادند. راستی یکی از کسانی که به یادم مونده علی جوهرو بود که همیشه یه پای حاضر اونجا بود اما ایا او حالا کجاست .
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
